pARTogeneza
Sztuka ze sztuki. Sztuka sama z siebie i dla siebie.
Gałąź. Skrzydełko muchy. Źdźbło trawy. Molekuła białka. Kryształ. Płomień. Chmura. Wiatr. I coś tam jeszcze... Zawsze piękne. Nawet kiedy nie ma nikogo, kto by się tym pięknem zachwycił, kto byłby jakoby zdolny odróżnić piękno od brzydoty. Muszla ślimaka i ślimak mają gdzieś nasze zachwyty i wybrzydzanie, nasze kategorie. Zapewne mają swoje. Nieludzkie. Kto ich tam wie...
Tu nic się nie pojawia samo z siebie. Nic a nic.
Zdania, z reguły koślawe z rzadka kształtne, nawet nie potrafią same zniknąć.
Sztuka ze sztuki. Sztuka sama z siebie i dla siebie.
Gałąź. Skrzydełko muchy. Źdźbło trawy. Molekuła białka. Kryształ. Płomień. Chmura. Wiatr. I coś tam jeszcze... Zawsze piękne. Nawet kiedy nie ma nikogo, kto by się tym pięknem zachwycił, kto byłby jakoby zdolny odróżnić piękno od brzydoty. Muszla ślimaka i ślimak mają gdzieś nasze zachwyty i wybrzydzanie, nasze kategorie. Zapewne mają swoje. Nieludzkie. Kto ich tam wie...
Tu nic się nie pojawia samo z siebie. Nic a nic.
Zdania, z reguły koślawe z rzadka kształtne, nawet nie potrafią same zniknąć.
Sztuka
umierania jest najtrudniejszą ze
sztuk.