Widowisko! Widowisko! Widać wszystko, słychać wszystko! Niech widzą. Niech słyszą. Niech biją brawo. Niech krzyczą. Niech się upajają. Niech nienawidzą. Niech płaczą z radości. Niech wyją ze wściekłości. Widowisko! Widowisko! Widać wszystko, słychać wszystko! Niech wiedzą. Niech wszystko wiedzą. Niech gardzą i szydzą. Niech wielbią i sławią. Tak się męczyć i żeby nikt nie widział, żeby nikt nie wiedział? To przecież tak jakby pisać po to, by nikt nie czytał. Czy tak? Czy nie? Czy tak-i-nie? To tak jakby pięknie grać po to, by nikt nie słuchał. Czy tak? Czy nie? Czy tak-i-nie? <<< Pisać pięknie po to, by nikt nie czytał – to tak jakby biegać po lesie, kiedy nikt nie widzi. Nikt? Przecież drzewa patrzą i widzą... Grać pięknie po to, by nikt nie słuchał – to tak jakby pływać nocą w jeziorze, kiedy nikt nie widzi. Nikt? Przecież gwiazdy patrzą i widzą...